Toen ik werkte als psychiatrisch verpleegkundige begon ik met improvisatietheater. Ik deed tussendoor wat improspelletjes met mijn patiënten en wat hadden we een lol. Geen zware therapie, gewoon plezier maken. En het werkte echt!
Toen ik zag hoe wit en hoogopgeleid de improvisatiewereld was, dacht ik: “dat moet anders!” Ik heb een diverse groep jongeren met een rugzakje bij elkaar gebracht en het was fantastisch om te zien hoe die mix van culturen samenkwam tijdens het spelen.
Daarbij was een jongen die zwaar in de criminaliteit zat. Hij begon stiekem onze improspelletjes te spelen met zijn ‘gang’. En dat veranderde iets. Als je ziet dat zo’n jongen op een positieve manier invloed heeft op zijn omgeving, dan doet dat wat met je.
Een andere jongen vertelde me over een weekend thuis. Zijn moeder wilde dat hij zijn kamer opruimde. Normaal werd hij dan boos, maar door een oefening van ImproBattle reageerde hij deze keer met een lach en zei iets grappigs terug. In plaats van te ruzie krijgen, gingen ze samen opruimen.
Het raakt me telkens mensen groeien door ImproBattle – de deelnemers, trainers, iedereen. Mensen zien opbloeien door gewoon zichzelf te zijn, dat is waar ImproBattle voor staat!
Marijns verhaal komt uit ons boekje “10 jaar ImproBattle in 10 verhalen”. Wil je het boekje gratis ontvangen? Mail dan naar bram@improbattle.nl.